Denken wij nog steeds dat wij de natuur te slim af kunnen zijn? De rampen in de wereld spiegelen ons als geen ander, als momentum en in beeld, want toeval bestaat niet en heeft nooit bestaan. Het is de magie van het leven.

 Al onze gedachten en gevoelens creëren in iedere ademzucht, wij zijn de natuur zelf, maar lijken dit te zijn vergeten.

 Alles is in transitie en de recente overstromingen bevestigen dit. De beweging van de natuur is nu eenmaal sterker dan onze ratio. De leiding van onze ratio heeft ons ver gebracht maar mag nu de volger gaan worden. Einstein zei het al: intuïtie is de hoogste vorm van intelligentie. Luisteren naar onze innerlijke stem, maakt het mogelijk onze spiegels te zien voor wat ze zijn. Ook deze overstromingen zijn “a cry out” van de natuur, een overduidelijke uitnodiging om weer te gaan samenleven met dé natuur, onze natuur.

 We hebben de veiligheid zozeer buiten onszelf gezocht, dat onze binnenwereld nu overstroomt door alle niet aangekeken emoties en angsten. De angst om ziek te worden lijkt zelfs overgenomen te worden door de wil om nooit meer ziek te willen worden. Daarbij onderkennen we belangrijke basislessen van onze natuur, die van geboorte en overlijden. Twee magische momenten die getuigen van de overgang van ons spirituele zelf naar ons tijdelijke aardse zelf. Het mooie leven op aarde waar we mogen voelen, genieten en onze levenslessen ondergaan.

 Ondertussen negeren we het feit dat virussen ook een onderdeel van de natuur zijn, dat alles energie is en dus onlosmakelijk verbonden en dat ze dus zullen blijven komen en gaan. Hoe meer wij de natuurlijke processen uitsluiten, ons overgeven aan onze angsten, onze vrijheid beperken, hoe heftiger de spiegels zijn die wij creëren. Deze spiegels zijn cadeautjes van de ziel, hoe pijnlijk ze soms ook zijn, want ze bieden de mogelijkheid tot inzicht en verandering.

 In de natuur zie je dat alles altijd in beweging is, groei, vergankelijkheid, bloei en dood. Dit cirkelvormige proces is het leven. Hoe harder wij hier tegenin proberen te gaan, hoe heftiger de consequenties. Hoe compassievoller wij hiermee omgaan, hoe liefdevoller en in flow, de respons. Samen en synergie zijn toverwoorden in de natuur. Al het té veel, wordt ons weer teruggegeven, net als alles wat nog niet is aangekeken. De natuur hersteld zich altijd, zodra deze de rust en de tijd krijgt. Het is niet voor niets dat in Israël, de medische tweedeling in de maatschappij als eerste weer wordt opgetuigd. De pijn over het verleden is nog niet verwerkt en zodra deze geraakt wordt gaat hij weer groeien door een aaneenschakeling van nieuwe angst keuzes. Ook in Nederland hebben wij nationale pijn, die nog niet volledig is aangekeken. Kijk naar Srebrenica, daar waar niet werd geluisterd naar de innerlijke stem van medemenselijkheid en compassie, dat wat wij in essentie zijn en werd vastgehouden aan regels uit angst. De pijn over deze keuze zit in ons allemaal. De natuur blijft ons, onze innerlijke processen spiegelen. Gelukkig is er altijd een nieuwe keuze te maken en nu wel vanuit ons hart.

 Het is tijd om een pas op de plaats te maken. Onze ratio even te laten voor wat deze is en weer te gaan voelen vanuit onze ziel. Een proces dat zich in onszelf afspeelt en niet buiten onszelf. Daar deep-down kunnen we altijd weer contact maken met het Goddelijke stroom van het Universum. De eeuwige stroom van liefde en vrede, die zonder uitzondering ieders diepste waarheid is. En leven vanuit deze plek in jezelf, maakt dat je andere keuzes gaat maken. Keuzes die vrede en compassie reflecteren. Dan kunnen we bij de power van ons innerlijke lichtknopje dat een bosbrand kan worden, zodra wij deze kunst weer gaan beoefenen. Niets is sterker dan deze natuurkracht in jezelf. Jouw innerlijke healing power is altijd sterker dan de krachten die van buitenaf op jou inwerken. Wij zijn nu eenmaal de natuur zelf. Wij zijn het die kiezen, wij zijn het die creëren.

 Het is tijd voor nieuwe leiders. Leiders die vanuit deze krachtbron in zichzelf willen opstaan. Leiders die in contact zijn met hun innerlijk weten en de bron van het leven. Die een diep weten hebben dat wij het zelf zijn die creëren en dat onze natuur vraagt om samenspel en vertrouwen. Die al ervaren hebben dat als je meebeweegt op deze stroom van liefde en vrede het universum meebeweegt in ongekende grootsheid. De magie van het leven kan zich dan als geen ander ontvouwen. Vanuit de spiegelingen van ons verleden staat een nieuwe compassievolle wereld staat op.